The xx' samplerijke I See You is als Jamie xx in bandvorm

Wie de ontwikkeling die The xx heeft doorgemaakt tussen debuutalbum xx en I See You wil horen, moet voor de gein eens de openingsnummers van beide platen naast elkaar leggen. Op xx is dat Intro, een nummer met een gelaagde, rustige opbouw. Eerst een minimalistisch gitaarlijntje, vervolgens ingehouden beats en tenslotte wat verre zang. Nee, neem dan Dangerous van I See You. Vanaf seconde één knalt deze opener uit je speakers. Dreigende elektronische hoorns, gevolgd door een groovy bas en een immer aanwezige beat die het nummer voortstuwt.

Het voelt als een aankondiging: The xx heeft zichzelf binnenstebuiten gekeerd, het minimalistische is afgeschud en de band lijkt zichzelf opnieuw te hebben ontdekt . Dat geldt zeker voor de eerste vijf nummers op het album. Die doen je af en toe afvragen of je nog wel naar dezelfde schuwe drie scholieren luistert die in 2009 xx afleverden.

I See You is de opvolger van Coexist, het alweer vijf jaar oude tweede album van de groep. Wat er in de tussentijd met de band gebeurde? Simpel: Jamie xx. Als er zich iemand van de drie bandleden de afgelopen jaren heeft ontwikkeld is het wel Jamie Smith. De percussionist werd elektronicawonderkind, producer en DJ. Met zijn soloplaat In Colour leek Smith zich pas te beseffen wat hij in zijn mars had. Die muzikale ontdekkingstocht zet hij voort op het derde album van The xx.

Smith’s invloed is vooral hoorbaar in het vollere geluid van de plaat, de beats die af en toe tegen dubstep aanschurken, en ook de samples die volop aanwezig zijn. Zoals op de eerste single On Hold waarin I Can’t Go For That van Hall & Oates is gebruikt: een catchy deuntje waar wederom laag voor laag een nummer omheen is gebouwd. Of zoals op de tweede single Say Something Loving waarin flarden van The Beach Boys doorbreken.

Qua teksten blijft The xx redelijk dicht bij het eerdere werk. Romy Madley Croft en Oliver Sim, die overigens ook hun vocale bijdragen leverden aan Jamie xx' In Colour, zingen wederom over liefdesgeluk en –verdriet. Over introspectie en kwetsbaarheid in het nummer Performance. The xx mag dan wel volwassener klinken en gegroeid zijn, de twijfel aan henzelf blijft. En bovendien is het niet alleen maar donker: A Violent Noise heeft een bijna Major Lazer-achtige zomervibe.

Natuurlijk is The xx nog altijd een band en is het geheel nog altijd groter dan de som der delen, maar het valt niet te ontkennen dat Smith een grote stempel op het geluid van deze plaat heeft gedrukt. Hij heeft The xx naar een volgend level gebracht nu hij zijn elektronische talenten ten volle etaleert. Jamie xx in bandvorm, zo valt I See You misschien nog wel het best te omschrijven.