Op tour met BARTEK: de garagesensatie van de Popronde
Honderd pakjes peuken, drie weke levers en duizenden kilometers later nadert de Popronde ook voor BARTEK het einde. Al bijna drie maanden rijdt de band het pijltje op hun navigatiekastje achterna richting bekende en minder bekende plekken in het hele land. Door nachten vol anonieme landschappen, donkere polders en vergezeld door de vertrouwde, eindeloze, gele snelwegengloed. The Daily Indie besluit een avondje in de bandbus te springen voor een van de 26(!) Popronde-gigs van de band.
Met zwiepende ruitenwissers die de gure herfstregen wegslaan, staat het dieselbusje van BARTEK zachtjes te draaien bij het Shell-station, aan de overkant van de straat. Naast de shop piept de witte neus om de hoek en klinkt een zachte toeter. De zijdeur schuift open en we stappen in de kleine tourwereld van Bo, David en Wessel. Zakken chips, mini-flesjes Heineken, harde muziek, een dot kachelwarmte en wolkjes rook die langs de beslagen ruiten dwarrelen. Het is 10 november en we gaan deze donderdag een avondje met de Amsterdamse band mee naar Middelburg. Vanaf de voorste bank wordt al binnen vijftien seconden een groen flesje in de lucht gehouden. “Biertje?” Het witte vijfzittertje wurmt zich ondertussen door de drukte rondom Rotterdam, waar de snelweglijntjes op Google Maps oranje tot donkerrood kleuren. Gitarist Wessel rijdt de heenweg, en wil het vooral “lekker rustig aandoen” vandaag, dus zijn we bijtijds vertrokken naar de Zeeuwse hoofdstad. Geen stress, geen gedoe, beetje cruisen, op tijd aankomen, rondje lopen, praatje maken, happie eten. Geen stress, nogmaals.
Playlist van het jaar
Hoe verder we het Zeeuwse land in rijden, hoe leger, droger en duisterder de wegen worden. De bandleden in de donkere bus zijn slechts schimmen, en maken schaduwen die afsteken tegen de huisjes in de verte waar zachte avondlampjes branden. Onderweg vermaakt de band zich uitstekend met een playlistje dat je op zijn zachts gezegd niet voor mogelijk houdt: Henk Wijngaard, Blink-182, André Hazes, Slayer, Harry Merry, FIDLAR, Hoeren Neuken Nooit Meer Werken van New Kids ft Corry Konings, Ome Henk, Paul Elstak, Kayne & Jay-Z, The Stones, plus nieuwe mixen van BARTEK’s debuutplaat, plus die van twee andere bands (Severin Bells en Rodèlle) waar drummer Bo in speelt. Ondertussen vraagt David nog een nummertje van ABBA aan, maar krijgt nul op het rekest. Overigens: de muzikaal-emotionele rollercoaster die deze lijst oplevert, wil de band graag openbaar maken en daarvoor heeft BARTEK 250 volgers nodig op Spotify (klikken!).
Saté of pasta Na onder meer een grondige analyse van het Slayer-nummer Angel Of Death, slingert Wessel de bus door de smalle straatjes van historisch Middelburg. Als we in een straatje komen waar het zou moeten zijn, steekt een nieuwsgierige vrouw haar hoofd al om de gordijnen om te kijken wat die bus hier nou weer aan het doen is. Bo informeert bij de vrouw naar “Kaffee ’t Hof”. Het is aan de overkant. Geen stress. Bij het uitstappen rinkelen de bierflesjes als een rock-‘n-roll -symfonie na in de deur en zien we de bandleden pas voor het eerst in het licht (toch in het goede busje gestapt). Direct springt kroegbaas Hajo naar buiten om de band welkom te heten en een handje te helpen. Busje uitruimen, parkeren en eens proeven wat de tap te bieden heeft. In een knus hoekje van het volle restaurant is de laatste vrije tafel gereserveerd, kunnen we elkaar diep in de ogen kijken en krijgen we ondertussen de keuze tussen varkenssaté of pasta bolognese.
Even een tijdlijn, jongens. Want jullie brachten in 2013 al een eerste EP uit, toen was het een tijdje stil en sinds dit jaar lijkt het balletje echt te zijn gaan rollen.
Bo: “We hebben in die periode (na 2013, red.) wel shows gespeeld, maar niet heel veel. We zijn nummers blijven schrijven en in september 2015 de studio ingedoken om alles op te nemen. Eind april van dit jaar hebben we een single gereleaset in Oedipus, in de tussentijd hebben vooral gewerkt aan de mixes van de plaat.”
David: “We hebben een tijdje genomen om beter te worden als band. Daarvoor hoef je niet per se te spelen, maar vooral weten wat je aan het doen bent. Qua stijl, dynamiek, alles. Het maken van het album heeft daar heel erg bij geholpen.”
Bo: “Die zomer van 2015 was het heel duidelijk wat we precies wilden doen. Tijdens die opnames is de sound ontstaan die we nu hebben. Destijds hebben we dertien nummers opgenomen, waarvan we er nu vier op de EP hebben gezet. De andere nummers komen op de plaat komend voorjaar. Op die manier trekken we ook onze sound en stijl door naar het nieuwe jaar.”
Jullie hebben nu de Popronde gedaan en staan volgend jaar op Noorderslag. Volgt BARTEK de geijkte bandroute van een clubtour, een zomer vol festivals, en aansluitend weer een clubtourtje?
Bo: “Festivals wel. Maar we hebben niet het idee om het standaardrondje af te gaan draaien. We wilden iets uniekers verzinnen, daarom zijn we bezig om eigen avonden te organiseren op toffe en ongebruikelijke locaties, met nog een paar coole bands erbij. Een beetje die Popronde-vibe.”
David: “Zaaltjes waarbij we lekker dicht op het publiek zitten, dat is het idee. En daarna willen we wel weer op gaan nemen.”
Zo’n Popronde, bevalt dat nou een beetje als je 26 shows speelt?
David: “Het is echt een gebed zonder end, man. Je gaat van tankstation naar tankstation. Dat is precies waar je het voor doet.” Hij lacht. “Nee, het is echt tof. Als groep zijn we daardoor zeker gegroeid en er is meer aandacht rondom de band gekomen.”
Naast het rijden van een klein gaatje in de ozonlaag: wat waren wat jullie betreft qua bands dit jaar de Popronde-hoogtepunten?
Wessel: “Torii vinden we heel goed.”
David: “Inderdaad, heel vette band! Beetje apart, maar heel erg lekker.”
Bo: “En Orange Maplewood, zonder twijfel.”
We kennen ook verhalen van bands die bij een kroeg aankomen, zich even melden bij de bar om te vertellen dat ze zijn gearriveerd voor de Popronde, en vervolgens de barman met een paniekerige blik zien. “Die Popronde... Is dat vandaag?” Afijn, dat werk. Was het bij jullie alleen maar fantastisch, geweldig en genieten? Bo: “Jaaaaaa.”
David: “Neeeeee.”
Wessel: “Nee, jawel. We hebben geen gekke dingen meegemaakt en werden ook wel op logische plekken geboekt, gelukkig. Je zet ons ook niet in een koffiebar of wat dan ook, daar is het veel te hard voor. Maar we zijn zeker wel goed terecht gekomen.”
Een trend die wij zien, is dat de garage-bands wat minder geboekt worden dan een paar jaar geleden. Een aantal komt niet verder dan vier à vijf van de veertig Popronde-shows. Jullie springen er bij de garage-selectie wel bovenuit. Enig idee hoe dat komt? Wessel: “We zijn toch ook wel een tikkeltje harder denk ik.”
David: “En ik wil ook wel een beetje geloven dat we iets meer poppy zijn. Als je onze nummers akoestisch zou spelen, kunnen het ook singer-songwriterliedjes zijn. We zijn fan van liedjes, we beginnen niet vanuit een sound of wat dan ook.”
Verder nog wensen voor volgend jaar? Bo: “We zijn wel aan het kijken naar wat buitenlandse shows, te beginnen in België bijvoorbeeld. Daar gebeuren veel toffe dingen op het moment en daar lopen veel goede bands rond waar we mee willen spelen.”
Spelûh!
Nadat de recorder uit is gezet, wordt er weer achterover gehangen, de biertjes als de bliksem ververst, rent David naar het toilet, wordt er wat uitgebuikt en – geen stress – is het tijd om nog wat peukies te roken en nog wat meer te hangen. Rond half elf kan er opgebouwd worden na de show van The Future’s Dust. Wat volgt is een duidelijk gevalletje ‘oefening-baart-kunst’, met een soundcheck die binnen een paar minuten als een klok klinkt in het langgerekte cafeetje. Tien minuten later gaat de band het podium op voor een stomende set in een drukke tent. Een beschrijving van die show? Het stond volgens de band in de top drie van hun Popronde-shows. Bekijk de foto’s hieronder, luister de Beach EP op Spotify en ga natuurlijk zaterdag naar het Eindfeest van de Popronde in de Amsterdamse Q-Factory om het om 21:30 zelf mee te maken.
