Orange Color Queen, het melancholische glamrocktoetje van Ty Segall’s 2016

Achtste langspeler Emotional Mugger, zoveelste zijproject GØGGS en een rits shows met The Muggers. Noem ons verwend, maar het drukste jaar in de geschiedenis der Ty Segall is 2016 niet te noemen. Voor de koude novemberavonden heeft onze favoriete garagerocker echter nog een presentje. Orange Color Queen.

Segall doet een Jacques Dutronc’je en brengt op 27 januari – een jaar en een week na Emotional Mugger – voor de tweede maal een plaat uit die zijn eigen naam draagt. Tot zover de gelijkenissen, want de Ty Segall van 2017 had weinig anders kunnen klinken dan de Ty Segall van 2008. Geen gruizige hakketakgarageherrie, maar geraffineerde, semi-akoestische, zoete glamrock streelt op Orange Color Queen de trommelvliezen. Breekbaar zoals we de beste man zelden hoorde, gaat deze track verder waar op Manipulator (2014) al een ruwe schets voor bestond en duikt hij in dezelfde hoek als Muggers-maatje Cory Hanson op zijn (vandaag verschenen) solodebuut. Gesuikerde melancholiek à la Segall smaakt goed, zo bewijst Orange Color Queen.