Krankland gaat door het Vlaamse duister
Thomas Werbrouck - in de bio omschreven als meester van licht en schaduw - zit in zijn badkamer. Voorheen samen met Eline Adam, aanjager van Little Trouble Kids. Was dat vrolijk neurotische indiepop met een hoekje eraf, in het schaduwuniversum van Krankland gaan de gordijnen volledig dicht. Zo nu en dan passeert er buiten een auto. Beneden drinkt het dwergkonijn soms van zijn water. Thomas vertelt met enthousiasme over het ontstaan Krankland en debuut Wanderrooms.
"Ik was ’s nachts aan het autorijden, op een duistere autostraat van Kortijk naar Ieper – de streek waarin ik ben geboren. Er is geen geen straatverlichting en er zijn bijna geen huizen. Westvlamingen zijn de, hoe moet ik dat zeggen, stugge mensen die niet veel over emoties babbelen en dat altijd dapper door doen. Ik reed met mijn auto door het Vlaamse duister en ik ben beginnen gaan zingen, met woorden gaan spelen. Toen ik thuis kwam heb ik een gitaar genomen en de melodie op muziek gezet. Toen begreep ik: dit is iets nieuws, dit is iets anders."
Verder had ik last van slapeloosheid. Ik stond op in het midden van de nacht en ging in mijn muziekkamertje zitten, in het donker. Ik heb daar een bureau, een zetelbed, veel gitaren en een klein klavier. Mijn muziekkamer is drie bij twee groot - echt wel klein. Ik heb daar een groot raam, waardoor ’s avonds de oranje lichtpollutie mijn kamer binnen komt. Vooral in nevelige winternachten geven de lichten van de stad in het duister een rare gloed af." Een atmosfeer waar alles mogelijk is Krankland is het universum van Thomas Werbrouck. Geënt op muzikale referenties als Elliott Smith en Jonny Greenwood, maar ook op termen als spaarzaamheid, minieme beweging, suggestie, emotie doorlaten op de rede. Thomas: "Ik vond het belangrijk dat er een vrije, duistere atmosfeer ontstond, waarin alles mogelijk is. Dat is het landschap vanuit de auto. Donkere wegen, weinig licht. Een ander landschap dat mij heeft geïnspireerd is dat van de Belgische Ardennen, de heuvels, bergen, het bos. We gaan vaak zo naar een huisje, diep, diep in de bossen waar je geen enkel mens tegenkomt. Daar zijn ook een aantal nummers van de plaat geschreven."
Een van de nummers die in de Ardennen is ontstaan, is het donkere Dog Days. "We zaten daar in de winter, de wegen waren dichtgevroren. Er lag sneeuw. Bovenop een heuvel heb ik mijn gitaar gepakt en ben gaan spelen. Daar is Dog Days ontstaan. In 2016 heb ik toen de band thuisgehaald."
Dolende zielen
Plaatduwer van Wanderrooms is de psychedelische traagbrander In The Realms Of The Unreal. "Dit nummer is eigenlijk gebaseerd op de Goddelijke Komedie van Dante: het verhaal van een door duistere bossen dwalende ziel die uiteindelijk de verlichting vindt. In de clip wilde ik zoiets vinden: spookachtige, rare figuren die ronddolen en dan iemand die als een soort halve godheid licht brengt. Ik ben zelf niet gelovig ofzo, maar op een manier resoneren de thema’s uit de Goddelijke Komedie bijzonder bij mij. Er zit ontzettend veel kracht in de metafoor."
De leeuw op de hoes van Wanderrooms is ook losjes afkomstig uit De Goddelijke Komedie: we hebben het meest fragiele dat er is, een breekbaar kindje, op de koning van het bos gezet. De leeuw als een soort beschermheer. In het echt is zo’n leeuw nooit te goeder trouw - je mag zo'n dier niet vertrouwen."
Wanderrooms verscheen 30 september.
