ALBUM REVIEW: Blood Orange - Freetown Sound
Een album vol invloeden van R&B en soul, je zult het normaal gesproken niet zo snel verwachten tussen alle indiebandjes in The Daily Indie. Dat dit een album van Dev Hynes’ alter ego Blood Orange is, verduidelijkt echter al het een en ander. Zijn derde studio-album als Blood Orange is genaamd Freetown Sound en is een niet te onderschatten verrijking voor de indiewereld.
Die verrijking zit hem in twee gebieden: de betekenis en de muziek zelf. Wat dit album van Hynes qua betekenis zo bijzonder maakt is het feit hoe hij grote onderwerpen aansnijdt als gender en racisme. Twee thema’s waar Hynes zelf tegenaan loopt en in zijn nummers op een persoonlijke en soms pijnlijke manier weet te brengen. Een duidelijk voorbeeld hiervan is de zin ‘all I ever wanted was a chance for myself’ van het nummer Chance, dat zich richt op de ongelijke kansen als Afro-Amerikaan. Daarnaast zit het album vol citaten, gedichten en voordrachten die, laten we zeggen, geen doekjes om deze thema’s winden.
Naast de sterke en actuele inhoud, is Freetown Sound ook muzikaal sterk. Het is een album met een bijzondere combinatie van stijlen, die Blood Orange ongetwijfeld te danken heeft aan zijn unieke verleden in de muziek. Hynes was namelijk, voordat hij de ronde deed als Blood Orange, bekend als indiepop-zanger Lightspeed Champion en van de dance-punkband Test Icicles. De plaat heeft, meer dan in de vorige Blood Orange-albums, invloeden van R&B en electrosoul, met een sterke jaren ‘80-sound. Dit combineert hij met invloeden van onder andere Marvin Gaye (E.V.P.), Prince (But You) en Michael Jackson (Thank You), wat resulteert in een bijzonder fris geluid.
Kortom, Blood Orange brengt met Freetown Sound een nieuw geluid aan de muziekwereld van nu. Het laat nog eens zien dat Hynes van heel veel markten thuis is, en van deze misschien nog wel het meest.
