ALBUM REVIEW: SULK - No Illusions
Drie jaar geleden bracht een klein bandje uit Londen een alleraardigst plaatje uit, vol frisse indierock met hitpotentie, dat deed denken aan The Stone Roses. Die plaat bleef echter grotendeels onder de radar en zorgde geenszins voor een grote doorbraak. Nu probeert SULK het nog eens, met opvolger No Illusions. Het resultaat? Een aanrader voor liefhebbers van bekendere acts als Splashh en Cheatahs.
De band heeft in de afgelopen jaren flink kunnen schaven aan nieuw werk, maar is verder opvallend trouw gebleven aan de stijl van debuutalbum Graceless. No Illusions is wat steviger en meer upbeat, maar de dromerige hooks en zweverige vocalen die Graceless zo catchy en memorabel maakten, zijn nog volop aanwezig. Vanaf opener Black Infinity (Upside Down) zit je er direct in en nemen de Britten je mee op een acidtrip waar de meeste bands uit de Madchester-scene van de vroege jaren '90 een puntje aan kunnen zuigen.
Op het eerste gehoor is deze opvolger wat meer rechtlijnig en eentonig, maar wie de plaat later nog eens opzet, hoort plotseling bijzondere nuances. De nog strakkere ritmesectie en meer invloeden van electronica maken het tot een samenhangend geheel. Vooral de titeltrack en One Day zijn meer dan geschikt voor een massale sing-along op de festivalweides. We hebben er een hele tijd op moeten wachten, maar No Illusions is een meer dan waardig tweede hoofdstuk in de geschiedenis van SULK.
Luister het album hieronder op Spotify!