ALBUM REVIEW: Crows - Unwelcome Light
Zonder twijfel de beste EP die dit jaar zal uitkomen.
Was getekend, Tijn Schobers.
-Einde recensie-
Zo kort en simpel had de recensie kunnen zijn, ware het niet dat het afbreuk zou doen aan hoe goed deze EP écht is. Als je Crows ooit live gezien hebt, ben je bekend met een gevoel dat je bekruipt bij het horen van deze muziek. Jeukende handjes. Een gevoel dat je je buurman op zijn muil wil slaan, je zijn vuist tevreden terug incasseert en de losgekomen tand in je portemonnee opbergt. Dat alles met een glimlach van oor tot oor.
Weinig bands lukt het om dat gevoel op plaat vast te leggen. Crows doet dit echter met verve. Dit was bijna niet zo geweest: tijdens het terugluisteren van de opnames besloot Crows alles, in een week, over te doen. Het resultaat is een EP van uitermate hoge kwaliteit, die ook nog eens de eerste grote release van deze noise-/garagepunkers uit Londen is.
Plaatopener Goodnight Evelyn laat je net geen minuut wachten op het eerste gitaargeluid. Daarna grijpt 'ie je bij je keel, worden de riffs je strot ingetrapt en verandert je buurman in een boksbal. Vijf nummers later stopt de muziek en trekt dat gevoel weg. Maar wat blijft is de glimlach. Een glimlach met een traan, want wat er dit jaar nog uit zal komen, wordt nooit zo agressief, donker en obscuur dan deze plaat. Agressief en donker is ook de videoclip van Whisper, het eerste voorproefje van de EP. In de clip zien we een stelletje gevangen in hun eigen relatie. Schreeuwende slo-mo-beelden, een vrijpartij, een bungelend peertje, afgewisseld met James Cox die bijna psychopathisch in de camera staart, de beelden kloppen precies met de muziek.
Bekijk ook even of je zorgverzekering tandheelkunde dekt, want in april komt Crows weer naar Nederland.
