ALBUM REVIEW: Ulrika Spacek - The Album Paranoia
Ulrika Spacek is een kunstproject in hart en nieren: van de naam - op Google noch Facebook leverde tot voor kort iets op - tot de opnamesessies van het debuut ‘The Album Paranoia’. De paden van Rhys Edwards en Rhys Williams kruisten elkaar in nachtelijk Berlijn en voor ze het zelf wisten zat het duo in een voormalig kunstgalerij in Londen muziek te maken. En hoe.
Het moet gezegd: ‘The Album Paranoia’ maakt een valse start. De openingsriff ‘I Don’t Know’ is sprekend de openingsriff van The Black Angels’ ‘Don’t Play With Guns’. Gelukkig neemt Ulrika Spacek al snel de juiste afslag en maken we uitgebreid kennis met een enorm creatieve band met een enorm origineel geluid.
Krautrock onder handen genomen door Edwards en Williams klinkt namelijk opeens weer verfrissend, daar waar het genre al jarenlang herkauwd wordt door de ene na de andere band. Ulrika Spacek is iets anders en dat zit ‘m vooral in de diversiteit van het materiaal. Tussen de tracks, maar ook binnen de nummers wordt de structuur voortdurend afgewisseld – van plain pop tot blaze of glory. Een song kan minimaal en aanstekelijk beginnen, halverwege drie keer kapseizen en eindigen met een nerveuze dreun. ‘Strawberry Glue’ bijvoorbeeld, is een glansrijke ratjetoe van Tangerine Dream, The 13th Floor Elevators, Neu!, The Beatles.. you name it!
Tien tracks is ‘The Album Paranoia’ rijk en daarvan springt er geen een uit. Daarentegen excelleert de band - die inmiddels live met z’n vijven speelt - in het neerzetten van een voortdurend fascinerend schouwspel. Een schouwspel dat zelden kabbelt en zowel in mineur als in extase uitstekend te beluisteren is.
