Dagboek van een album-opneem-fenomeen in New York #3
Oké, ik ben een beetje laat, maar dat is omdat afgelopen week zo druk en intens en fantastisch was in de studio, en dat is een goed ding, toch? Waar was ik ook alweer… (Deel 1 en Deel 2.)
O ja, het weekend na de eerste oefensessies gaf Shane een performance in het Rubin’s Museum op een vertelavond die werd georganiseerd door de dochter van Patti Smith. Omdat de avond een speciaal Moederdag-thema had kwam Patti zelf ook langs om een verhaal te vertellen. Met een clubje van tien mensen zaten we de hele avond in een hippiecirkel op de grond om naar verhalen van elkaar te luisteren. Dat was best wel cool. Hier een foto van mijn nieuwe vriend Benjamin die nogal onder de indruk is van Patti Smith die naast hem zit:
Maandag hadden we nog een eerste (en laatste) oefensessie met de complete band. Ik was best wel onder de indruk, deze gasten zijn wel echt pro. Speel een nummer drie keer met ze door en ze nailen het inclusief fills en versieringen. Hier een foto van mijn droomteam bij elkaar:
Dinsdag was het eindelijk aan in de studio. Dit was de eerste keer dat ik ooit in een fatsoenlijke studio opnam, dus ik was best nerveus dat ik dure dingen kapot zou maken of zo. Maar dat viel mee, ook al bleek Strange Weather echt een enorm gave studio te zijn met heel veel mooie dingen die potentieel kapot hadden kunnen gaan. Mijn nieuwe favoriete instrumenten zijn de Optigan - ik noem hem liever ‘de Disney-machine’ - en de Marxophone. Hier een foto van de studio in al zijn glorie:
Ook kwamen er geregeld muzikale vrienden binnenlopen in de studio om even te hangen en te luisteren naar de opnames. Soms wilden ze ook nog wel een stukje meespelen op de plaat. Zo leerde ik een heel toffe chick kennen die gitaar speelt in de band van Kevin Morby. Ze heeft een vette slide-solo ingespeeld op een van mijn tracks:
De week was belachelijk productief. Gemiddeld namen we zo’n twee a drie nummers per dag op, waardoor het aan het einde van de week al tien nummers op de band stonden. We konden zelfs al wat overdubs met orgeltjes en synths doen - wat cool is - want de komende zitten we in een iets minder fancy studio om vooral vocalen op te nemen.
Oja ik heb ook nog twee shows gespeeld. Eentje in Cake Shop en een paar dagen later in de Union Pool. Shows spelen hier is te gek om te doen, maar over het algemeen wel iets minder goed geregeld dan in ons eigen landje, zeker als nieuw bandje dat niemand nog kent. Hier hoef je er bijvoorbeeld niet op te rekenen dat je eten krijgt voor de show. Of überhaupt geld voor je optreden.
Dit is het meisje dat voor mij speelde in de Cake Shop:
Dit is de poster voor mijn gig in de Union Pool:
Ik heb tot nu toe een hamburger met vlees gegeten maar hij was niet erg goed. Daar moet verandering in komen. Tot volgende keer! Peace
