21-11-2014
Webpaper #12
De Duitstalige cocktailpsych van Klaus Johann Grobe is er eentje waar we al lange tijd erg van kunnen genieten bij TDI. De Zwitserse band weet met weinig instrumenten een onwijs dansbare, sexy, groovy en verrassend diverse sound op plaat vast te leggen. Hun laatste elpee ‘Im Sinne Der Zeit’ staat ook weer vol met pompende en stoffige DDR-hits die doen denken aan de tijd van wollige bankstellen, bloemetjesgordijnen, hoog tapijt, Opel Kadettjes, bruin grenen kasten en teevees die met een knal aan schieten.
De bescheiden en uitzonderlijk vriendelijke jongens Sevi Landolt en Daniel Bachmann zijn de geestesvaders van Klaus Johann Grobe en duiken sinds dit jaar met hun aanstekelijke muziek steeds dieper Europa in. Hoe vergaat het de band op hun tours? “Goed, we vermaken onszelf uitstekend!”, vertelt Sevi. “We zitten bij steeds meer goede boekingskantoren in verschillende landen en krijgen de kans om op mooie festivals te spelen zoals Incubate en het Liverpool Psych Fest. Via dat laatste zijn we bijvoorbeeld bij ons huidige label Trouble In Mind (o.a. Mikal Cronin, Jacco Gardner, FUZZ, Night Beats, red.) terechtgekomen vorig jaar. Zo komen we steeds een stapje verder.”
Maar om even een stap terug te doen naar het begin, hoe is dat muzikale pad door de jaren voor de heren gelopen? Sevi: “We hebben vroeger samen in allerlei soorten surf- en garagebandjes gespeeld, maar toen ging Daniel drie jaar naar het buiteland en stopte dat. Na een tijdje wilde ik wel graag weer iets gaan doen, iets in de vorm van een discoachtige band, en stuurde ik wat demo’s op naar Dani.” Daniel vertelt verder: “Op dat moment zat ik in Istanbul. Ik kwam net uit Syrië, waar ik het land moest verlaten omdat het te gevaarlijk werd. Ik zat toen al een tijdje in het Midden-Oosten, in een heel andere leefwereld. Toen hoorde ik het nummer Koordinaten van Sevi... Ik besloot op dat moment direct terug te gaan naar Zwitserland, haha!”
”Ik heb eigenlijk geen idee waarom we in het Duits zingen, het past gewoon heel erg goed bij de muziek denk ik.”
Zwiterse scene
Terug bij elkaar beginnen de jongens te werken aan nieuwe muziek en brengen al snel materiaal uit. Maar waar begin je in Zwitserland als band? “Tja, er is niet echt een scene of iets anders waar je min of meer bij aan kunt sluiten. Er zijn wel bandjes, maar die gaan verder niet veel met elkaar om. Er zijn ook niet zoveel muziektijdschriften of blogs die over Zwitserse muziek schrijven. Wel komen er steeds meer kleine venues bij, maar die zijn voornamelijk gericht op buitenlandse bands”, vertelt Sevi. “Dus zijn wij op onze beurt maar naar het buitenland gegaan om daar te spelen.”
De band begint regelmatig in Duitsland te spelen en dendert steeds verder door Europa. Hoe zijn de reacties op hun Duitstalige zang in landen waar ze dat niet gewend zijn? “Het maakt mensen niet zoveel uit volgens mij, ze verstaan er niks van waarschijnlijk. Maar ik zag laatst in Engeland wat mensen meezingen, dat vind ik dan wel heel grappig om te zien”, lacht Daniel. “Ik heb eigenlijk geen idee waarom we in het Duits zingen, want in andere bands zongen we altijd in het Engels. Het past vooral gewoon heel erg goed bij de muziek en de sound, je kunt de Duitse taal in je zang heel anders gebruiken dan het Engels. Het kan heel zwoel, soepel maar tegelijkertijd ook heel strak, pulserend en stuwend zijn. En het is vooral erg leuk!”
