Het is vijftien mei en The Daily Indie bevindt zich in de catacomben van de Melkweg zoekend naar Mac DeMarco, de jongen waar de gehele indie-rock wereld verliefd op is. Dit keer niet op zoek naar antwoorden achter de filosofische intriges in zijn woorden, maar iets simpelers, iets dichter bij de muziek, de instrumenten waarmee hij zijn muziek maakt.
Het eerste wat ons opviel toen ‘Mac DeMarco’ op ons netvlies brandde was je afgeranselde gitaar, wat kan je ons daar over vertellen?
“Mijn gitaar is visueel het meest herkenbare wat ik bezit. Ik heb ‘m echt voor maar dertig dollar gekocht en is langzamerhand compleet gemodificeerd. De hals heb ik vervangen door een Mosrite-hals en de slagplaat is de gevelbedekking van het huis van een chassidische Jood. Die plank heb ik er af gesloopt, omdat ik geen geld had voor een normale slagplaat”, grinnikt Mac. “Ik heb nog steeds geen flauw idee welk merk of model het is, waarschijnlijk is het een beginnersgitaar uit de jaren zestig of een zelfbouwproject. Een bastaard van een gitaar is het zeker weten, de actie is super hoog waardoor ik nu altijd met een capo speel. It plays reaaaally sketchy. Maar ze klinkt geweldig, een beetje raar, maar geweldig. Vooral door oude Fender Twin Reverb versterkers kan ik me niets beters voorstellen.”
Ik durf het eigenlijk niet te vragen, maar wat als ‘ie gestolen wordt?
“Ik heb geen andere elektrische gitaren, zelfs geen reserve voor op tour. Toen ik voor het eerst naar Amerika ging leende ik gitaren, vandaar dat je foto’s van me kan vinden met andere gitaren. Maar dit is alles wat ik heb, ik hoop écht dat ‘ie niet gestolen wordt of verloren raakt tijdens het reizen… that would suck ass! Alhoewel ik dan vrij ben om een heel mooie gitaar te kopen. Waarschijnlijk zou ik een veel te fancy gitaar kopen!”
Ik rock gewoon de presets op dat ding, straight up rock ‘n roll! Nummer zevenendertig is Cooking Up Something Good en vierentachtig is Ode to Viceroy. Oh en deze gast, een Yamaha E1010, heb ik op bijna alle vocal tracks van ‘Salad Days’ gebruikt. Het is een soort vreemde digitale delay en klinkt een beetje als een tape delay. Ik wilde eerst een Roland Space Echo kopen, maar vond ze eigenlijk te duur dus heb ik deze gekocht. Ik heb ondertussen twee Roland Space Echo RE201’s thuis, maar ik hou ook van die Yamaha, man. Ik gebruik ‘m nu live voor m’n zang en thuis gebruik ik ‘m eigenlijk overal op, omdat ‘ie een soort chorus-achtige modulatie op de echo’s heeft zodat m’n gitaar eerst zuiver klinkt en dan ‘bweeeuheweewew’ doet. Als je ergens delay op mijn gitaar hoort is het deze guy. I love it, really good sounding shit right there!”
Op ‘Salad Days’ introduceerde je met Passing Out Pieces en Chamber of Reflection voor het eerst synthesizers in je nummers. Wat zorgde
"Als je een van mijn instrumenten opzoekt op het internet vind je meestal recensies die klinken als: this thing is a piece of shit!"
Je zei al dat je het geluid van je gitaar door Fender Twin Reverbs geweldig vindt klinken. Zijn oude Twin Reverb versterkers je weapon of choice?
“Ik heb een Silverface Fender Twin Reverb uit de jaren zeventig, die ik heb gekocht toen ik een tiener was. Je kunt ‘m zien in de Heatwave videoclip van Makeout Videotape bijvoorbeeld. Dat was toen het enige wat mijn gitaar zo raunchy deed klinken! Ik draaide letterlijk alle knoppen op tien en liet het geluid heel erg fucked up en wavy klinken. Ik hou van Twin Reverbs, ze zijn chill en vooral een beetje gestoord. Ze zijn alleen véél te hard om mee op te nemen in m’n appartementje, dus gebruik ik een oude Silverface Fender Vibro Champ die nog van m’n oma is geweest. Ze gebruikte die Vibro Champ om zangles met microfoon te geven. Toen ik ‘m kreeg dacht ik dat het een of andere shitty versterker was! Ik was helemaal gek van enorme Marshall versterkers, zoals elk veertienjarig kut kindje. Pas veel later realiseerde ik me hoe goed die versterker klonk.”
Tegenwoordig zijn gitaristen bijna tapdansers vanwege de absurde hoeveelheid aan gitaareffecten die ze gebruiken. Gebruik jij effecten op je zang of gitaar?
“Iedereen denkt dat ik geen effecten gebruik aangezien er bijna niets op de vloer ligt, maar ik gebruik meestal een Alesis MicroVerb IV wat een shitty rackeffect is. Ik heb die Alesis gekocht voor mijn eerste album en heb toen op alle nummers m’n gitaar door dit ding gejast.
Iedereen die de Pitchfork-documentaire 'Pepperoni Playboy' heeft gezien weet dat je zweert bij oude tape bandrecorders. Hoe neem jij je platen op en wat gebruik je?
“Ik heb alle Makeout Videotape nummers en zelfs mijn eerste album ‘Rock ’n Roll Nightclub’ opgenomen op een Tascam 244. Het is een kleine plastic viersporen cassetterecorder die met z’n gekleurde knopjes eruit ziet als speelgoed, maar dat ding klinkt absurd goed. Voor ‘2’ ben ik wat professioneler te werk gegaan en heb een oude Fostex A8 bandrecorder gekocht. Het is nog steeds een plastic ding, maar hij klinkt heel warm en gebruikt echte tapes! Ik gooi alles altijd eerst door een mixer en neem dan spoor voor spoor op, zodat ik kan kloten met de pitch control. Dat is ook waarom ik geen computer gebruik, want het is zoveel makkelijker om de snelheid te veranderen kreeg is kapot gegaan, dus heb ik een Allen & Heath Zed 24 gekocht. Prima voor ‘Salad Days’, maar de EQ’s zijn wel echt kut. Op alles
15-07-2014
Webpaper #05
Passing Out Pieces of Gear
with Mac DeMarco
voor die introductie en welke synthesizers heb je op de plaat gebruikt?
“Ik luisterde al veel Yellow Music Orchestra en na Tame Impala’s ‘Lonerism’ dacht ik why the hell not? Dus begon ik craigslist en eBay af te speuren voor synthesizers. Chamber of Reflection heb ik opgenomen op een Roland JX-3P en Passing Out Pieces met een Yamaha DX9, maar die was echt totally fried na onze tour in Amerika, dus heb ik een DX7 gekocht. Die DX7 is in principe het kleine broertje van de DX9 en heeft vergelijkbare geluiden. Waarschijnlijk koop ik wel weer een DX9 als ik weer terug ben in de States, want ik ben niet zo tevreden met dit ding.”
Zijn die twee je belangrijkste synthesizers denk je?
“Dat zou je kunnen zeggen! Alhoewel ik nu een hoop erbij heb gekocht, zoals een Roland Juno-60 en een Sequential Circuits Prophet 05 die me echt vierduizend dollar kostte. Vooral die Juno-60 is echt m’n nieuwe baby, ze klinkt zó goed!”
gebruik ik daarna een Alesis Micro Limiter, wat letterlijk een kleine versie van hun limiter is, net zoals mijn MicroVerb. Ik zwengel dat ding gewoon aan zodat de hele boel een stukje strakker klinkt. Niet te veel compressie natuurlijk, maar nét genoeg om alles wat beter te later klinken.”
Waarom kies je ervoor om thuis op te nemen?
“Ik heb wel vaker opgenomen in grote studio’s, maar ik ben nooit tevreden geweest met wat er uitkomt. Ik heb daarnaast ook nooit een nummer klaar liggen, opnemen is voor mij echt een onderdeel van het schrijfproces. Het klinkt misschien vreemd, maar uiteindelijk klinken de opnames uit een échte studio vaak een beetje saai, een beetje levenloos. Maar misschien hou ik gewoon van slechte muziek en slechte instrumenten!” lacht Mac. “Als je een van mijn instrumenten opzoekt op het internet vind je meestal recensies die klinken als: this thing is a piece of shit!”